Instagram ziet er zo uit, ik had het leuker gevonden als er meer kleur in zit en wat meer ruimte in zit.
Nieuw app. Betaalli!!
Tikkie ziet er zo uit, echter vind ik wel dat het misschien leuker is als het wat ronder is.
Massanger dat ziet er zo uit, waarvan ik had het er leuker gevonden als er meer animerende dingen inzitten zoals de foto’s die heen en weer gaan.
Als sportverslaggever interviewde Paul van den Bosch profvoetballers, nu is hij al jarenlang de hoofdredacteur van de regionale titels van het AD en vertelt hij in een interview over de veranderingen in de journalistiek en zijn eigen rol. Zijn ervaring als verslaggever helpt hem in zijn huidige baan. “De verslaggevers zijn de sterspelers, niet de hoofdredacteur.”
Van den Bosch begon zijn loopbaan in de sportjournalistiek, waar hij verslag deed van clubs als PSV en Feyenoord. Volgens hem zijn sportjournalisten per definitie allrounders. “Je leert organiseren, je moet hard werken ook op tijden dat anderen vrij zijn en je moet overal een verhaal in zien.” Die vaardigheden komen nu nog steeds van pas.
Toch zag hij voor zichzelf een bredere toekomst weggelegd. “Ik vind het gezond om na een tijd als sportverslaggever verder te kijken. Je kunt niet tot je 65ste blijven schrijven over een wereld die steeds jonger wordt.” Die overstap maakte hij uiteindelijk richting de algemene journalistiek en het management.
Hoofdredacteur regio, Paul van den Bosch: ‘Wij moeten kunnen blijven schrijven, wij zwijgen nooit!’
Een van de belangrijkste vaardigheden die hij meenam uit de sportwereld is omgaan met sterke persoonlijkheden. “Als sportverslaggever werk je altijd met mensen met een groot ego. Coaches, sporters, ze hebben allemaal karakter. Dat is een goede leerschool, want als hoofdredacteur heb je continu te maken met lastige mensen.” Die ervaring hielp hem later in leidinggevende posities. Daarnaast moest hij balanceren tussen objectieve journalistiek en relatiemanagement. “Je schrijft iets over een trainer of speler en de volgende dag kom je die persoon weer tegen. Dat is anders dan bij een algemeen nieuwsverhaal, waar je je bron vaak maar één keer spreekt.” Die delicate dans tussen eerlijk verslaggeven en professionele banden behouden, beschouwt hij als een waardevolle les.
Goede trainers begrijpen dat het niet om henzelf draait, maar om de spelers. “Van Gaal en Hiddink snapten dat als hun spelers goed presteerden, dat vanzelf op hen afstraalde. Dat is ook waarom niet alle goede voetballers ook goede trainers worden: ze snappen soms niet dat anderen iets niet kunnen wat voor hen vanzelfsprekend was.” Hetzelfde geldt voor leidinggeven in de journalistiek: het draait niet om de hoofdredacteur, maar om de verslaggevers die de verhalen maken.
Naast de interne dynamiek binnen de redactie is ook de relatie met lezers de afgelopen jaren sterk veranderd. “Vroeger bepaalden wij hoe de wereld eruitzag en de lezers accepteerden dat. Maar die tijd is voorbij.” Lezers reageren direct via social media en online platforms, en hun betrokkenheid is essentieel geworden. “In de regionale journalistiek weten de mensen die ergens wonen vaak beter wat er speelt. Dus waarom zouden wij in een vergaderzaal bepalen wat belangrijk is?”
Ook commercieel gezien is betrokkenheid van lezers cruciaal. “Als mensen zich verbonden voelen met een medium, blijven ze langer hangen en zijn ze eerder bereid om te betalen voor een abonnement.” Daarom zet het AD steeds meer in op interactieve journalistiek. “We vragen lezers actief: wat houdt jullie bezig? Of het nu gaat om een messenprobleem in Schiedam of woningnood in Rotterdam, wij willen die verhalen brengen.”
Toch blijft er een grens. “Het is niet de bedoeling dat we puur schrijven op verzoek, zoals: ‘ik ben lid van een blaaskapel en daar moet een artikel over komen.’ Maar relevante thema’s die leven in de samenleving nemen we zeker mee.” Journalisten worden dan ook steeds meer aangemoedigd om contact te onderhouden met hun publiek. “Als iemand een tip instuurt en nooit meer iets terug hoort, haakt die af. Nee is ook een antwoord, maar je moet wel communiceren.”
Een veelgehoorde zorg is dat de journalistiek achteruitgaat door digitalisering. Maar Van den Bosch ziet dat anders: “Ik vind juist dat de kwaliteit omhooggaat.” Hij haalt fel uit naar oude geluiden van oudere journalisten. “Luister naar hun vakkennis, maar als ze zeggen ‘vroeger was alles beter’, moet je dat met een korrel zout nemen. Vroeger was het anders. Krantenredacties waren groter, ja, maar er werd ook veel minder efficiënt gewerkt. Er waren collega’s die je een hele week niet zag, omdat ze vooral in de kroeg zaten.”
Volgens hem is de moderne journalistiek scherper en interactiever dan ooit. Het AD blijft daarin meebewegen, zonder de kern van het vak te verliezen. Want, zoals Van den Bosch het heel mooi zegt: “Uiteindelijk draait het om de verslaggevers. Zij maken het verschil.”
Naast digitalisering ziet Van den Bosch een andere grote uitdaging: persvrijheid. “Wij moeten kunnen blijven schrijven wat binnen de wet valt. Als journalisten hun werk niet kunnen doen, kom je in een situatie die richting dictatuur gaat.” Hoewel hij niet denkt dat Nederland die kant opgaat, benadrukt hij wel dat waakzaamheid geboden is. “Journalisten kunnen alleen functioneren als ze ultieme vrijheid hebben en zich niet constant hoeven te verantwoorden over waar ze over schrijven.”
Paul van den Bosch is zorgelijk over de vrijheid van de drukpers. Maar, ”Wij zwijgen nooit!”
Een ander probleem is dat persvrijheid door veel mensen niet als vanzelfsprekend wordt gezien. “Veel mensen vinden ons vervelend. Ik snap wel waarom journalisten niet populair zijn. Media brengen vaak negatief nieuws, en dat roept weerstand op. In Nederland hebben journalisten niet zoveel aanzien als we soms denken. In sommige ranglijsten staan we net boven de vuilnisman.” Toch is persvrijheid volgens hem essentieel, niet alleen voor journalisten zelf, maar voor de hele samenleving.
Daarnaast worden journalisten steeds vaker bedreigd. “Dat kan gaan van een klein stukje over een vuilnisman tot berichten over Ridouan Taghi. Het spectrum is breed, maar de dreiging is reëel.” Desondanks blijft Van den Bosch overtuigd van de noodzaak om door te gaan: “We moeten ons niet laten intimideren. Een vrije pers is een fundament van de democratie.” Zo is leidinggeven uiteindelijk heel mooi en beschermend. Je controleert bij je verslaggevers hoe het met ze gaat en je gaat door. En het allerbelangrijkste is dat je moet blijven schrijven en nooit moet zwijgen. Want als wij gaan zwijgen gaan we richting een dictatuur, en dat verdienen de jour
Hieronder kunt u ook het artikel lezen via de link
Marco Ebben, geboren en getogen in Schiedam, was een beruchte Nederlandse drugscrimineel wiens activiteiten zich uitstrekten van Nederland tot diep in Mexico. Als zoon van Henk Ebben, ook wel bekend als de ‘Rotterdamse Holleeder’, raakte Marco al op jonge leeftijd betrokken bij de georganiseerde misdaad.
In 2020 werd Ebben veroordeeld tot zeven jaar gevangenisstraf voor zijn rol in de import van 400 kilo cocaïne, verstopt tussen een lading ananassen. Tijdens zijn hoger beroep wist hij echter te ontsnappen en verdween hij van de radar. Er gingen geruchten dat hij zich schuilhield in Rusland, waar hij mogelijk een Russisch paspoort had bemachtigd. Later dook hij op in Turkije, waar hij in juni 2024 betrokken raakte bij een schietincident en zwaargewond raakte. Uiteindelijk vestigde hij zich in Mexico. In Mexico sloot Ebben zich aan bij de factie van I
smael ‘El Mayo’ Zambada, een van de leiders van het Sinaloa-kartel. Hij nam deel aan de gewelddadige strijd tegen de rivaliserende bende van Joaquín ‘El Chapo’ Guzmán. Zijn betrokkenheid bij deze drugsoorlog leidde tot zijn opname op de Most Wanted-lijst van Europol.
Op 13 februari 2025 werd Ebben doodgeschoten in Atizapán, een voorstad van Mexico-Stad. Volgens Mexicaanse media werd hij waarschijnlijk door bekenden om het leven gebracht, mogelijk om te voorkomen dat hij tijdens een op handen zijnde arrestatie zou praten. Zijn dood werd bevestigd door de Mexicaanse autoriteiten, die meldden dat hij kort voor een geplande arrestatie door een speciaal team van anti-misdaadagenten werd geliquideerd.
Na zijn dood werden bij Ebben een vals identiteitsbewijs van de Amerikaanse Drug Enforcement Administration (DEA) en een vuurwapen aangetroffen. Dit suggereert dat hij mogelijk opereerde onder een valse identiteit om zijn criminele activiteiten voort te zetten.
De opkomst en ondergang van Marco Ebben illustreren hoe een lokale crimineel uit Schiedam zich kon ontwikkelen tot een internationale drugsbaron, actief in enkele van de meest gewelddadige drugskartels ter wereld. Zijn leven eindigde zoals dat van velen in de georganiseerde misdaad: gewelddadig en ver van huis.
Kijk ook mijn andere artikel over de telefoonverslaving.
Heb je weleens gemerkt dat je steeds je telefoon pakt zonder erbij na te denken? Dan ben je telefoonverslaafd. Misschien check je even je berichten, scroll je door TikTok of speel je een spel. Dit komt doordat je telefoon een stofje in je hersenen activeert: **dopamine**. Dit is een gelukshormoon dat vrijkomt als je iets leuks doet, zoals een grappig filmpje kijken of een berichtje krijgen. Hoe vaker je dit doet, hoe meer je hersenen eraan gewend raken.
Je hersenen hebben een bepaalde **baseline**. Dit is je normale geluksniveau als je niets speciaals doet. Als je steeds dopamine krijgt van je telefoon, wordt je baseline lager. Dat betekent dat gewone dingen, zoals een boek lezen of wandelen, minder leuk lijken. Je hebt steeds meer prikkels nodig om je goed te voelen.
1. Beperk je schermtijd– Stel een maximale tijd in voor apps die je veel gebruikt.
2. Maak je telefoon minder aantrekkelijk – Zet meldingen uit en maak je scherm zwart-wit.
3. Plan telefoonvrije momenten – Spreek met jezelf af dat je tijdens het eten of voor het slapen geen telefoon gebruikt.
4. Zoek andere bronnen van dopamine – Sporten, muziek maken of een hobby vinden helpt je hersenen om op een gezonde manier dopamine aan te maken.
5. Daag jezelf uit – Probeer een dag zonder social media en merk hoe je je voelt.
Als je bewust met je telefoon omgaat, merk je dat je concentratie beter wordt en je minder snel verveeld bent. Je hoeft je telefoon niet te laten liggen, maar slim gebruiken helpt je om beter in balans te blijven!
Een **baseline** is je normale, stabiele niveau van een bepaalde toestand. In dit geval gaat het over je **geluksniveau** of hoe tevreden je je voelt als er niets bijzonders gebeurt.
Stel je voor dat je hersenen een soort “nulstand” hebben voor geluk. Dit is je baseline. Wanneer je iets leuks doet, zoals een grappig filmpje kijken of een like krijgen op social media, komt **dopamine** vrij, waardoor je je even extra blij voelt. Maar als je te vaak en te snel die dopamineboost krijgt, raakt je brein gewend aan die pieken en voelt je normale baseline lager aan. Daardoor kunnen gewone, rustige activiteiten zoals lezen of wandelen minder leuk lijken dan ze eigenlijk zijn.
Om je baseline gezond te houden, is het belangrijk om niet constant op zoek te gaan naar snelle dopamineboosts, zoals eindeloos scrollen op je telefoon. Door af en toe pauzes te nemen en andere manieren te vinden om je goed te voelen, zoals sporten of creatief bezig zijn, kan je baseline zich herstellen. Zo voel je je op de lange termijn gelukkiger en meer in balans!
Welcome to AMS Sites. This is your first post. Edit or delete it, then start writing!